وقتی بزرگ می شوی : دیگر خجالت می کشی به گربه ها سلام کنی و برای پرنده هایی که آوازهای نقره ای می خوانند دست تکان بدهی.
وقتی بزرگ می شوی : خجالت می کشی دلت شور بزند برای جوجه قمری هایی که مادرشان برنگشته.
فکر می کنی آبرویت می رود اگر یک روز مردم -همان هایی که خیلی بزرگ شده اند- دلشوره های قلبت را ببینند و به تو بخندند.
وقتی بزرگ می شوی : دیگر نمی ترسی که نکند فردا صبح خورشید در نیاید؛ حتی دلت نمی خواهد پشت کوه ها سرک بکشی و خانه ی خورشید را از نزدیک ببینی.
دیگر دعا نمی کنی برای آسمان که دلش گرفته؛ حتی آرزو نمی کنی کاش قدت می رسید و اشک های آسمان را پاک می کردی.
وقتی بزرگ می شوی : قدت کوتاه می شود، آسمان بالا می رود و تو دیگر دستت به ابرها نمی رسد و برایت مهم نیست که توی کوچه پس کوچه های پشت ابرها ستاره ها چی بازی می کنند.
آن ها آن قدر دورند که تو حتی لبخندشان را هم نمی بینی و ماه -همبازی قدیم تو- آن قدر کم رنگ می شود که اگر تمام شب را هم دنبالش بگردی پیدایش نمی کنی.
وقتی بزرگ می شوی: دور قلبت سیم خاردار می کشی و در مراسم تدفین درخت ها شرکت می کنی و فاتحه ی تمام آوازها و پرنده ها را می خوانی و یک روز یادت می افتد که تو سال هاست چشم هایت را گم کرده ای و دست هایت را در کوچه های کودکی جا گذاشته ای.
آن روز دیگر خیلی دیر شده ....
فردای آن روز تو را به خاک می دهند و می گویند :"خیلی بزرگ شده بود."
* * *
این پست تقدیم می شود به مردانی که بزرگیشان را با کتک زدن زن هایشان به رخ می کشند.
تقدیم می شود به زنانی که بزرگیشان را با فراموش کردن همسر و فرزندانشان نشان می دهند.
تقدیم می شود به پسرانی که بزرگیشان را با زدن حرف های قلمبه و کوچک کردن دیگران به رخ می کشند.
تقدیم می شود به دخترانی که بزرگیشان را با امتحان پسرهای مختلف و خالی کردن آن ها نشان می دهند.

راستي من خودم كي بزرگ ميشم؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: